Retencja ortodontyczna

Aby rezultaty leczenia ortodontycznego były trwałe i zęby nie wracały do nieoprawnego, poprzedniego ustawienia, do czego mają naturalną skłonność zwłaszcza u osób dorosłych i nastoletnich, u każdego Pacjenta stosujemy tzw. terapię retencyjną. Jest to proces utrzymania i stabilizacji skorygowanego zgryzu. W tym celu po zakończeniu etapu aktywnego leczenia aparatem stałym, stosujemy kolejne aparaty retencyjne. Może nim być drut retencyjny stały oraz jeden z typów aparatów retencyjnych ruchomych.
Rodzaj retencji zawsze dobiera ortodonta do indywidualnego przypadku Pacjenta. Ważne jest, aby zawsze dostosowywać się do zaleceń lekarza i nosić aparaty retencyjne ściśle wedle jego wskazań oraz odbywać zaplanowane wizyty kontrolne.

Czas leczenia retencji powinien być jak najdłuższy. Tak naprawdę dopóki Pacjent (zawłaszcza dorosły) chce mieć stale efekty leczenia i cieszyć się prostymi zębami, dopóty tak naprawdę powinien nosić aparaty retencyjne. Co prawda, można po upływie ok. dwóch-trzech lat stopniowo z nich rezygnować, ale wówczas Pacjent nie ma zagwarantowane tego, że wada ponownie się nie pojawi.

Aparat retencyjny stały

To tak naprawdę drut retencyjny, który jest przyklejany na wewnętrznej powierzchni zębów przednich w górnym łuku zębowym i dolnym lub tylko dolnym lub tylko górnym. Pacjent nie musi więc pamiętać o jego regularnym zakładaniu, ponieważ jest on przymocowany w taki sposób, aby nie mógł go sam zdjąć. Mimo, że daje bardzo dobre efekty, przy tego typu aparacie trzeba jednak bardziej dbać o higienę jamy ustnej. Drut retencyjny stosowany jest głównie u Pacjentów dorosłych.

Aparaty retencyjne ruchome

Mogą mieć formę przezroczystej płytki termoformowalnej. Są to wyjmowane przezroczyste szyny, które po założeniu obejmują całą powierzchnię zębów. Taki aparat jest praktycznie niewidoczny.
Drugim typem ruchomego aparatu retencyjnego są akrylowe płytki Hawleya. Aparat ten nie pokrywa powierzchni żujących i siecznych jak w szynach, co stwarza dogodne warunki dla zębów do tzw. osiągnięcia pełnych kontaktów okluzyjnych, czyli tzw. „dogryzienia” w odcinkach bocznych.

Efekty leczenia