Jak wygląda i skąd się bierze łysienie androgenowe?

Łysienie androgenowe (Androgenetic Alopecia, AGA) to najczęstszy rodzaj łysienia. Jest to problem, który dotyka aż 30% mężczyzn po 30 roku życia i odsetek ten rośnie wraz z wiekiem. Warto zaznaczyć, że schorzenie to może dotknąć również kobiety. AGA jest wywołane nadmierną reakcją na androgeny, ale również jest uwarunkowane genetycznie. W konsekwencji, dochodzi do stopniowej miniaturyzacji mieszka włosowego.

Na czym polega łysienie androgenowe?

Łysienie androgenowe polega na stopniowej miniaturyzacji mieszka włosowego, czyli postępującej utracie włosów skóry głowy. U mężczyzn AGA jest najbardziej widoczne w okolicy wierzchołkowej i czołowo-skroniowej, a u kobiet to przerzedzenie włosów następuje na wierzchołku głowy. Jest to spowodowane zwiększonym wydzielaniem dihydrotestosteronu (DHT) – aktywnej formy testosteronu oraz receptorów androgenowych na skórze głowy. 

U mężczyzn stosuje się klasyfikację Norwooda-Hamiltona, a u kobiet trzystopniową skalę Ludwiga w celu określenia stopnia zaawansowania AGA. 

Jak to wygląda w praktyce?

Każdy włos posiada swój cykl wzrostu, który dzieli się na 4 fazy:

• anagen (wzrost)
• katagen (inwolucja)
• telogen (spoczynek)
• exogen (wypadanie włosów)

U zdrowego człowieka, 80-90% włosów znajduje się w fazie anagenu. Przeciętna żywotność takiego włosa to 2-6 lat. Od tego zależy, długość włosów. Około 5% włosów znajduje się w fazie inwolucji i kolejne 5% w fazie telogenu. Utrata około 100 włosów dziennie jest normą. 

W momencie, gdy człowieka dotyka łysienie androgenowe, cykl faz wzrosrtu włosa zmienia się. Faza anagenu ulega skróceniu, a faza spoczynku proporcjonalnie się wydłuża. Ponieważ faza wzrostu decyduje o długości włosów, to dochodzi do ich miniaturyzacji, a w najgorszym przypadku do zaniku i łysienia.

Jaką rolę odgrywają androgeny?

Testosteron i inne androgeny są przetwarzane w wielu tkankach skóry. Przenikają przez błonę komórkową i przekształcają się w dihydrotestosteron (DHT). Im wyższe stężenie DHT oraz im wyższe stężenie androgenów i receptorów androgenowych w łysiejącej skórze głowy, tym większa ekspresja genów kontrolujących cykl mieszkowy. Skutkuje to przedterminowym zakończeniem fazy anagenu i wejściem w fazę katagenu. 

Jak leczyć łysienie androgenowe?

Wybór metody jest uzależniony od stopnia zaawansowania łysienia androgenowego, skuteczności i praktyczności, ale również potencjalnych kosztów. Można zastosować:

• leczenie farmakologiczne – ogranicza się najczęściej do stosowania minoksydylu, który ma za zadanie rozszerzenie naczyń krwionośnych i przyspieszenie wzrostu włosa, ale również do stosowania finasterydu, który hamuje przekształcanie testosteronu w DHT. 
• terapię hormonalną – skupia się na podawaniu estrogenów pacjentkom z hiperandrogenizmem. 
• Mezoterapii osoczem bogatopłytkowym – pobudza aktywność cebulek włosowych. Osocze bogatopłytkowe zawera płytki krwi z czynnikami wzrostu pozyskane z krwi pacjenta. Dzięki temu, że cebulki włosowe zostają nimi ostrzynięte w naturalny sposób stymulują one mieszki włosowe. 
• Laseroterapię – naświetlanie skórę głowy za pomocą lasera biostymulującego ze światłem czerwonym lub podczerwonym powoduje zmianę metabolizmu komórek cebulek włosowych, a przez to stymuluje włos do wzrostu. 
• Przeszczep włosów – jego skuteczność jest możliwa, dzięki odporności mieszków dawczych pobieranych z potylicy lub zza uszu na DHT. Są one mocniejsze niż włosy i utrzymują swoje właściwości nawet, gdy zostają wszczepione w obszar dotknięty łysieniem androgenowym. W przypadku, nowoczesnej metody FUE (follicular unit extraction) mieszki włosowe są pobierane pojedynczo, a następnie umieszczane w miejscach, które zostały dotknięte problemem. Jest to zabieg mikrochirurgiczny i autologiczny i stanowi najbezpieczniejszą i najskuteczniejszą metodę odzwyskkania utraconych włosów.