Czy przeszkadza Ci diastema, czyli przerwa między zębami?

Występująca w uzębieniu stałym diastema prawdziwa, jeśli jest niewielka zwykle jest głównie problemem estetycznym. W takich przypadkach można ją leczyć, jeśli Ci się ona nie podoba i chcesz poprawić wygląd uśmiechu. Kiedy szpara wynosi więcej niż 2 mm, diastema może prowadzić również do wad zgryzu, chorób przyzębia lub problemów z prawidłową wymową. Wówczas należy ją leczyć z przyczyn zdrowotnych.

Patologiczny rodzaj diastemy, którą jest diastema prawdziwa, wywołana jest często przez przerost lub niski przyczep wędzidełka wargi górnej. Leczenie jej polega najpierw na leczeniu ortodontycznym, podczas którego zęby są zsuwane, a następnie  na podcięciu wędzidełka i ewentualnie wycięciu jego włókien, kiedy sięgają one aż w głąb tkanek. Taka kolejność jest najbardziej optymalna, ponieważ jeśli usunęlibyśmy włókna wędzidełka przed zsunięciem jedynek mogłaby powstać blizna, która może być przeszkodą w zamknięciu przerwy. Dlatego osobiście usuwam wędzidełko już po zsunięciu zębów, lub w trakcie leczenia aparatem.

W przypadku diastemy rzekomej, która jest wywołana patologią w uzębieniu i często związaną z tym wadą zgryzu, w zależności od wady, wybieramy najbardziej wskazaną metodę leczenia:

w przypadku hipodoncji możemy w miejscu, gdzie nie ma dwójek przesunąć trójki lub odtworzyć miejsce na dwójki aparatem ortodontycznym i wstawić w nie implanty;

jeśli natomiast problemem są dwójki stożkowate, leczenie najczęściej polega na ich odbudowie (poszerzeniu i nadaniu właściwego kształtu) materiałem kompozytowym lub koroną protetyczną, a istniejącą diastemę zamykamy ortodontycznie lub wykonując odbudowę z kompozytu;

ząb dodatkowy (mesiodens) należy usunąć chirurgicznie.

Warto wspomnieć, że niewielką diastemę, czy występujące przerwy między zębami można zamknąć wykonując odbudowy kompozytowe, licówki itp. Plan leczenia tego typu zaburzeń wymaga odpowiedniej diagnostyki, tak by poszerzone zęby wyglądały ładnie i proporcjonalnie w stosunku do sąsiednich zębów i twarzy. Każdy z nas jest inny i wyjątkowy, więc każdy przypadek należy traktować indywidualnie.